خط دلتنگی

زمان های تقریبا نه چندان دوردراستان قشنگ لرستان ودرشهرقشنگترش  بروجردنوزادبزرگواری چشم به این جهان بازمیکنه به نام ابوالقاسم  که هیچکس ازآینده پربارش خبرنداره.ازاونجایی که پدرشون علاقه ی شدیدی نسبت به پیامبر(ص)واهل بیت(ع)داشت این نوزادبزرگوارروبه روضه های مخفی ومنبرهای استادان باسواداون زمان میبردبه این اعتقادزیباکه مهرومحبت  اهل بیت وقرآن توشه ی راه آینده فرزندش باشه وکمک حالش.پدرشغلش ندافی بودومتاسفانه چرخ زندگی راحت نمی چرخید،واسه همین مادرشون مجبوربودن تابادرست کردن ترشی و فروختن اون،کمکی کرده باشن به این اوضاع.آقاابوالقاسم دردوران 6یا7سالگی به مکتب خانه محله(سرسوزنی بروجرد)میرن که آقاسیدجعفرشیرازی اولین استادشون بود. خداروشکرروزگارسپری میشه و ایشون درسن 10سالگی به همراه خانواده برای سکونت راهی شهرمقدس مشهدمیشن.دردبستان اسم مینویسن .برای کلاس چهارم امتحان میدن وبانمره خوبی هم قبول میشن.پنجم وششم روهم تموم میکنن ومیرن به دبیرستان ولی بعدازمدتی صلاح میدونن که ادامه ندن. باثبت دخل وخرج حسابای مغازه وتوزیع اجناس بین کسبه  بازار،کارشون روشروع میکنن. اون سال حکومت رضاشاه درحال سقوط وکشورهم توسط متفقین اشغال بود،ایشون هم به مبارزه بااین رژیم پرداختن. بعدازمدتی هم